
Als aanraken zorg wordt: intimiteit & relatie bij Parkinson
“Liefde is een dans, zelfs als het ritme verandert.” – Tantra
Je kent elkaar door en door. Een blik is genoeg. Jullie hebben samen zoveel opgebouwd.
En toch… merk je dat er iets verandert.
Niet per se in woorden, maar in gevoel.
Alsof jullie niet meer als geliefden naast elkaar staan,
maar als verzorger en zorgontvanger. Loyaal. Liefdevol.
Maar ook een beetje eenzaam.
De stille verandering in relaties met Parkinson
In mijn praktijk, als fysiotherapeut én Parkinson bewustzijnscoach, zie ik het vaak gebeuren.
Stellen die zielsveel van elkaar houden, maar zichzelf verliezen in de zorg.
Niet omdat ze willen.
Maar omdat het gebeurt. Langzaam. Onopgemerkt.
Parkinson verandert niet alleen het lichaam. Het verandert ook jullie dynamiek, rollen, intimiteit en nabijheid.
Is dit nog fysiotherapie?
Soms krijg ik die vraag. En het antwoord is:
nee, dit werk valt niet onder de klassieke fysiotherapie.
Niet binnen de codes van mobiliteit en oefenschema’s.
Maar ja, dit werk is onmisbaar in de realiteit van stellen die leven met Parkinson.
Want verbinding, aanraking en emotionele vrijheid zijn net zo essentieel als bewegen.
Daarom werk ik in dit traject niet als behandelend fysiotherapeut,
maar als Parkinson bewustzijnscoach gespecialiseerd in relaties en verandering.
Deze begeleiding valt buiten de reguliere zorgverzekering. Juist omdat het vertrekt vanuit een breder mensbeeld waarin liefde, autonomie en gelijkwaardigheid centraal staan.
Als aanraken zorg wordt: het verlies van vanzelfsprekendheid
Parkinson verandert niet alleen de mobiliteit.
Het verandert hoe je elkaar aanraakt. Hoe je naar elkaar kijkt. Hoe je samen bent.
De spontane kus wordt vervangen door het aanreiken van pillen.
De knuffel in bed maakt plaats voor hulp bij het omdraaien.
Onbewust verandert aanraking van iets liefdevols in iets functioneels.
De verbinding verschuift.
Niet omdat de liefde weg is,
maar omdat er nauwelijks nog ruimte is voor iets anders dan overleven.
Wat stellen mij vertellen:
“Ik voel me schuldig als ik mijn behoefte aan intimiteit uitspreek.”
“Ik wil mijn partner niet nog meer belasten.”
“We praten over alles, behalve over wat we écht missen.”
En precies daar begint het werk.
Van zorgrelatie terug naar gelijkwaardige verbinding
In mijn sessies begeleid ik stellen die verlangen naar iets dat dieper gaat dan praktische zorg.
Die weer contact willen. Intimiteit. Vrijheid.
Niet door te ‘fixen’, maar door te vertragen.
Door samen stil te staan bij wat er nog wél kan.
Ik werk op basis van inzichten uit o.a.
ACT (Acceptance & Commitment Therapy), Levend Verlies, lichaamsbewustzijn en consent.
Hieronder deel ik drie krachtige uitgangspunten waar ik mee werk:
1. Erken het levend verlies
Zoals Manu Keirse het noemt: “Levend verlies is het verdriet om wat ooit vanzelfsprekend was.”
Het verlies van samen fietsen, dansen, spontane aanraking.
Dit rouwproces is vaak onzichtbaar, maar dagelijks voelbaar.
Als je het herkent en erkent, ontstaat ruimte. En zachtheid.
2. Herstel de kunst van afstemmen
In de drukte van zorgen en aanpassen vergeten we te voelen:
-
Wat wil ík eigenlijk?
-
Wat wil jij?
-
Wat is afgestemd?
Aanraking wordt routine. Zorggericht. Automatisch.
En daarin verdwijnt het echte contact.
In mijn begeleiding werk ik met eenvoudige principes uit moderne bewustzijnsmodellen,
waarbij we opnieuw leren voelen en afstemmen:
-
Wat voel ik in dit moment?
-
Wat verlang ik echt?
-
Wat wil ik geven of ontvangen, in volledige toestemming en veiligheid?
Geen methode, maar een praktische en respectvolle benadering.
Aangepast aan wat mogelijk is met Parkinson én met liefde.
3. Maak ruimte voor nieuwe vormen van intimiteit
Intimiteit is méér dan seksualiteit.
Het is kunnen zeggen: “Ik mis je.”
Het is elkaars hand vasthouden. Stil zijn samen.
Of gewoon even niet hoeven zorgen.
Wanneer je elkaar weer écht ziet en voelt, ontstaat opnieuw verbinding.
Niet ondanks Parkinson, maar met alles wat er is.
Praktische tools voor meer verbinding
Hier zijn drie eenvoudige oefeningen die jullie vandaag al kunnen doen:
1. Wekelijks check-in moment
Plan 15 minuten per week voor deze twee vragen:
-
Hoe is het écht met je?
-
Wat heb je van mij nodig als partner, niet als verzorger?
2. Zachte aanrakingsoefening
Zit samen. Eén van jullie legt een hand op de ander.
Geen doel. Geen verwachting. Alleen voelen. En aanwezig zijn.
3. Mini-liefdesbrief
Schrijf elke week een paar zinnen over wat je waardeert, mist of verlangt.
Lees het voor. Of leg het onder het hoofdkussen.
Wie ben ik om dit te zeggen?
Ik ben fysiotherapeut. En Parkinson bewustzijnscoach. En mens.
Mijn werk begon bij het lichaam. Maar het bracht me steeds dichter bij het hart van de mens.
Ik begeleid stellen die willen blijven groeien in liefde, lijfelijkheid en vrijheid,
ondanks alles wat verandert.
Misschien val ik daarmee buiten het hokje van de ‘klassieke fysio’.
En misschien is dat precies waardoor mensen weer langer samen thuis kunnen blijven.
Wil je dit verder onderzoeken?
Ik ontwikkelde een korte reflectieve vragenlijst
voor stellen die samen willen onderzoeken waar ze staan in hun relatie.
Aan het einde kun je aangeven of je vrijblijvend contact wilt.
Lousanne